De Commissie brengt nieuwe richtsnoeren uit om beter uit te leggen hoe aan aquacultuur kan worden gedaan in Natura 2000-gebieden, het EU‑netwerk van beschermde natuurgebieden. De richtsnoeren geven aan wat de beste manier is om ervoor te zorgen dat aquacultuuractiviteiten en de EU‑natuurwetgeving, en dan met name de bepalingen van Natura 2000, met elkaar verenigbaar zijn. In die richtsnoeren wordt benadrukt wat het belang van de aquacultuur voor de productie van levensmiddelen is, alsook welke sleutelrol het Natura 2000-netwerk speelt bij het halen van de doelstellingen van het EU-beleid inzake biodiversiteit. Deze richtsnoeren betreffen vooral de uitvoering van de bepalingen inzake passende beoordeling van de Habitatrichtlijn.
Janez Potočnik, Europees commissaris voor Milieu, beschreef het document als "een nuttig instrument om het begrip tussen ondernemingen, overheidsinstanties, beheerders van gebieden en natuurbeschermingsorganisaties te verbeteren. Het stelt ze in staat duurzame aquacultuurprojecten te ontwerpen die aan hun productiedoelstellingen voldoen met inachtneming van de ecologische waarden van de Natura 2000-gebieden."
Maria Damanaki, Europees commissaris voor Maritieme Zaken en Visserij, zei hierover het volgende: "Aquacultuur speelt als voedselbron een belangrijke rol in de EU, en er bestaat een behoefte om gebruik te maken van het potentieel ervan bij het leveren van een bijdrage tot duurzaamheid, voedselvoorziening, groei en werkgelegenheid. Als één van de vele gebruikers van onze wateren moet de aquacultuur in de EU worden ontwikkeld op een ecologisch duurzame wijze; dit document moet tot dat doel bijdragen."
De richtsnoeren, getiteld "Guidance on Aquaculture and Natura 2000 - Sustainable aquaculture activities in the context of the Natura 2000 Network" (richtsnoeren inzake aquacultuur en Natura 2000 – duurzame aquacultuuractiviteiten in het kader van het Natura 2000-netwerk), vormen het beleidskader voor de ontwikkeling van de aquacultuur en het behoud van de biodiversiteit in Europa. In de richtsnoeren wordt nagegaan wat de mogelijke gevolgen van de belangrijkste aquacultuursystemen voor flora en fauna zijn, met bijzondere aandacht voor de methoden en instrumenten om deze te beoordelen in het licht van de instandhoudingsdoelstellingen van de gebieden. De richtsnoeren geven aan hoe deze risico's per geval moeten worden bekeken en hoe ze het beste kunnen worden beperkt of helemaal worden vermeden. Er worden een aantal casestudies gepresenteerd, met voorbeelden van goede praktijken waarmee wordt getoond hoe een duurzame ontwikkeling van de aquacultuur verenigbaar kan zijn met natuurbescherming, of deze zelfs kan versterken door het maken van geschikte habitats waarvoor veel gebieden zijn aangewezen. De richtsnoeren benadrukken de voordelen van strategische planning, waarbij in een vroeg stadium van de planning op een geïntegreerde wijze rekening wordt gehouden met de behoeften van zowel de natuurbescherming als de ontwikkeling van de aquacultuur. Het document bevat een gids met stapsgewijze uitleg over de vereiste beoordelingsprocedures met relevante voorbeelden en praktische aanbevelingen.
Dit is het vijfde document met richtsnoeren over de toepassing van de EU-natuurwetgeving in het kader van de strategische EU‑sectoren. Eerder gepubliceerde richtsnoeren betroffen windenergie, delfstoffenwinning van niet-energetische delfstoffen, ontwikkelingen in havens en estuaria en het vervoer over binnenwateren.
Achtergrond
De aquacultuur zorgt voor een groeiend aandeel in de mondiale productie van aquatische levensmiddelen, aangezien de meeste natuurlijke visbestanden zich momenteel dichtbij of boven het duurzame exploitatieniveau bevinden. In de EU is de aquacultuur in talrijke kustgebieden, maar ook op land, een belangrijke economische activiteit, maar zij is de afgelopen jaren niet verder gegroeid, in schril contrast met de wereldwijde ontwikkelingen. De hervorming van het gemeenschappelijk visserijbeleid is erop gericht het volledige potentieel van de aquacultuur in de EU tot ontwikkeling te brengen, in overeenstemming met de Europa 2020-doelstellingen: duurzaamheid, voedselzekerheid, groei en werkgelegenheid.
Natura 2000 is een omvangrijk Europees netwerk van beschermde gebieden, dat ten doel heeft ervoor te zorgen dat de meest waardevolle en bedreigde soorten en habitats in Europa op de lange termijn behouden blijven. Het beslaat nu bijna 18 % van het EU-grondgebied en meer dan 217 000 km² van de zeeën in de EU. Natura 2000 is geen systeem van streng gereglementeerde natuurgebieden waar elke vorm van menselijke activiteit verboden is. Activiteiten zoals landbouw, aquacultuur, vervoer, ontwikkeling van de infrastructuur, toerisme, bosbouw en recreatie kunnen binnen het netwerk gewoon plaatsvinden, zolang ze maar duurzaam zijn en in overeenstemming met de instandhoudingsdoelstellingen van die gebieden. Natura 2000 is een van de belangrijkste instrumenten voor de tenuitvoerlegging van de EU-strategie inzake biodiversiteit, die erop gericht is het biodiversiteitsverlies om te buigen en ervoor te zorgen dat de EU sneller de omslag naar een hulpbronnenefficiënte en groene economie maakt.
Nadere informatie:
Leidraad inzake aquacultuur en Natura 2000: http://ec.europa.eu/environment/nature/natura2000/management/docs/Aqua-N2000%20guide.pdf
EU-beleid inzake natuur en biodiversiteit: http://ec.europa.eu/environment/nature/index_en.htm
Meer informatie over recente beleidsontwikkelingen in de aquacultuursector: http://ec.europa.eu/fisheries/cfp/aquaculture/index_en.htm
Bron : © Europese Unie, 1995-2012